GFT-afval in één op de drie Vlaamse gemeenten niet afzonderlijk opgehaald

1 Vlaming op 3 woont in een gemeente waar het groente-, fruit- en tuinafval nog steeds niet apart wordt opgehaald. Het GFT-afval verdwijnt er gewoon in de restafvalzak, die op zijn beurt meestal recht naar de verbrandingsoven wordt gevoerd. “Ban GFT in heel Vlaanderen uit de restafvalzak”, zegt Vlaams parlementslid Bart Nevens (N-VA). “Het restafval zal in een klap met maar liefst 15 procent dalen.”

Volgens een sorteeranalyse van de OVAM blijkt dat er per inwoner jaarlijks gemiddeld zo’n 16,5 kg GFT in de restafvalzakken zit. “Dat kunnen we gewoon composteren, waarmee we C02 in de bodem opslaan en bijdragen aan de milieudoelstellingen”, legt Nevens uit. “In de gemeenten waar GFT niet apart wordt opgehaald, zit er nog beduidend meer GFT in de restafvalzak”, beklemtoont de afvalspecialist van N-VA.

De huishoudelijke afvaldoelstellingen zijn voor heel Vlaanderen dezelfde, maar een er zijn duidelijke verschillen. “In 105 Vlaamse gemeenten gooien gezinnen het GFT-afval gewoon bij het restafval, omdat de gemeente gewoonweg geen frequente GFT-inzameling organiseert. Die gemeenten produceren daardoor meer restafval. En in plaats van het te composteren, wordt het GFT dat in de restafvalzak belandt gewoon verbrand”, zegt Nevens. “We willen de hoeveelheid restafval die wordt opgehaald drastisch terugschroeven. Volgens mij zijn er in het huidige beleid nog enkele "quick wins" mogelijk, relatief makkelijke ingrepen die zeker winst opleveren. Het structureel afzonderen van gft-afval is daar een voorbeeld van."

Primeren belangen in verbrandingsovens?

Veel van die gemeenten vinden het niet sorteren van GFT-afval ook helemaal niet erg, vermits ze participeren in een afvalverbrandingsoven. Immers: hoe meer ze verbranden, hoe meer groenestroomcertificaten ze ontvangen. Voor de gemeenten die via een afvalintercommunale participeren in een oven betekent geen GFT-ophaling dus een winst. Maar hun inwoners zijn wel het kind van de rekening. “Het verbranden van restafval is immers veel duurder dan het apart ophalen en composteren van GFT-afval. Het eerste kost gemakkelijk 120 euro per ton, het tweede maar 40 euro per ton. Gemeenten schermen soms met het excuus dat er dan een extra ronde moet ingelegd worden, maar dat hoeft niet per sé. Door te werken met een gesplitte bak in de vuilniswagen (links GFT, rechts restafval bvb), moet er geen extra ronde worden ingelegd.”

Nevens ziet een verband tussen het niet sorteren van GFT-afval en de participatie in een verbrandingsoven. “Twee op de drie gemeenten die financiële belangen hebben in een verbrandingsoven, organiseren vandaag geen aparte GFT-inzameling. Daardoor hebben ze natuurlijk meer brandbaar afval. Dat is de kat bij de melk zetten. De vraag kan gesteld worden of men in die gemeenten wel minder restafval wil.”

Aparte GFT-inzameling in heel Vlaanderen vermindert restafval met 15%

Voor de N-VA’er is het duidelijk: “Willen we de Vlaamse doelstelling om de restafvalberg af te bouwen halen, dan moeten we stappen durven zetten. Apart inzamelen van gft-afval lijkt me een zeer logische stap. Als we dat doen zal het restafval in heel Vlaanderen in één klap met maar liefst 15 procent dalen. Met andere woorden: we moeten én het GFT-afval bannen uit het restafval én er moet zo snel mogelijk een frequente GFT-inzameling komen in heel Vlaanderen. Het is heel jammer dat minister Schauvliege mijn voorstel afwees, want dit is een kleine en eenvoudige ingreep die goed is voor de portefeuille van de inwoners en ons milieu”, besluit Bart Nevens.